کوتاه و سریع بهش، اشاره کردم...

اون کار را انجام داد و بعد از یکی دو ساعت گفت: جلوی همسرم اشاره نکن، اشتباهاتم را نگو و...

گفتم: باشه، چشم ولی چرا؟

گفت: نمیخوام همسرم متوجه بشه، او خودش مرتب میگه مثل تو باشم و از تو برام مثال میزنه، دیگه اگر این صحنه را هم ببینه ک هیچی، همسرم باید بدونه من تو نیستم و خودم ی شخصیت مستقل برای خودم دارم... 

پ.ن. این پست از پست‌های غیرقابل نمایش وبلاگ بوده که پس فوت ایشان عمومی شد.